Kącik poetycki Julii Szajdzińskiej

,,KOT”

Kot skrada się niczym duch,

lecz gdy zobaczy cytrynę śmiga pod puch.

Uwielbia spać i leniuchować,

nigdy nie przyjdzie mu do głowy pracować.

Patrzy na wstążki aż oczy mu płoną,

nie myśląc o tym ze godność odbiorą.

Mówi sobie co tu zrobić,

może wstążki trzeba pozdrowić.

Piesek szczeka a kot się jeży,

a na wieży Big Ben spieszy.

Kończy się nasz krótki wiersz,

Weźcie to do swoich serc.

,,JESIEŃ”

Wiatr wieje a drzewa szeleszczą,

w koronach drzew liście błyszczą.

Teraz ptaki się cieszą przylotem a inne odlotem.

Słońce świeci małymi promyczkami,

a wszyscy bliscy wysyłają słowa pocztówkami.

Liście spadają tworząc kolorowe dywaniki,

nie grają nam pięknie koniki.

Już mgła się rozchodzi,

a rosa nas chłodzi.

Zimne wieczory przybywają,

a deszcze koncert zapowiadają.

Za chwilę kończy się jesień,

lecz myśl o lecie nie skończy się przecie.